拼音míng shēng
注音ㄇㄧㄥˊ ㄕㄥ
繁体名聲
词性 名词
近义词 名气 名望 名誉
1.一般指普遍被认定的一个人的品德。
例如政治名声。
英文reputation;
2.;某人受到的一般评价。
例如把他和他的名声分清是一件相当困难的事情。
3.声望。
例如名声是人们容易轻信的原因。
英文fame;
◎名气、声誉。也作“名气”、“名誉”。
例证《文选 · 司马相如 · 喻巴蜀檄》:“名声施于无穷,功烈著而不灭。”《儒林外史 · 第二六回》:“就为这胡七喇子的名声,没有人敢惹他。”
近义名气 名望 名誉
名 [ míng ] 基本解释:①人或事物的称谓。例如~字。~氏。~姓。~义。~分( fèn )。~堂。~落孙山。~存实亡。 ②起名字:“秦氏有好女,自~为罗敷”。 ③做某事时用来作依据的称号。例如这些人以“办学”... [更多解释]
声 [ shēng ] 基本解释:①物体振动时所产生的能引起听觉的波。例如~音。~带。 ②消息,音讯。例如~息。不通~气。 ③说出来让人知道,扬言,宣称。例如~明。~辩(公开辩白)。~泪俱下。~嘶力竭。 ④名誉。例如... [更多解释]
míng shèng
míng shēng
cùn cǎo bù shēng
hóng míng
jī quǎn shēng tiān
jī míng quǎn fèi
niú mǎ xiāng shēng
niú shēng
lóng míng
mǎ shēng
yóu rán ér shēng
jī míng gǒu jiào
jī míng sān xǐng
gǒu shēng
gǒu shēng jué
míng yáng sì hǎi
shēng chén bā zì
jiǔ sǐ yī shēng
kè gǔ míng xīn
líng shēng
líng shēng mǔ
yī shēng bù xiǎng
tóng shēng yī cí
yī fó chū shì , èr fó shēng tiān
èr fēn míng yuè
èr shēng
èr huà míng
sān míng zhì
sān shēng yǒu xìng
sān shēng yuàn
sān shēng
fú shēng liù jì
名声,拼音是:míng shēng。名词。意思是: 名气、声誉。也作“名气”、“名誉”。